Page 68 - sayi-003

biBASARI biİNSAN olmadığını da görüyorum. Bu olaydan

sonra birebir aynısı olmasa da zor du- SİZCE ÖNCE GAZETECİLİK

rumda çok sayıda kadına denk geldim ve
her seferinde el uzatmaya çalıştım. Mİ YOKSA İNSANLIK MI?

BU OLAY, HAYATINIZDA Normal şartlarda önce gazetecilik derim.
Çünkü ben bir iş yapıyorum ve bu işi en
68 iyi şekilde yapmanın yolu o meslek dışın-
NASIL BİR YER EDİNDİ? daki bütün sıfatlarınızı unutmak diye dü-

şünüyorum. Ama bazı anlar vardır hani
Ben işimi her şeyin önünde tuttuğumu şu ‘insanlığın kanayan yarası’ dediğimiz
düşünürdüm. Yani çok sıkıntılı dönem- olaylarla karşılaştığımız anlar… İşte o an-
lerde sıkıntılı bir coğrafyada başladım bu larda önce insanlık. Çünkü sonradan ga-
mesleğe ve gittiğim ilk haber bir kadın zeteci olduk ama hep insandık. Gazeteci-
cinayetiydi. Daha sonra şehit haberleri, lik bir gömlek, günün sonunda o gömleği
patlamalar, kısıtlamalar derken sıkıntılı çıkarıp askıya astığımızda üzerimizde in-
süreçler yaşadık. Haliyle biraz hissizleş- sanlığımız kalır. Mesleği yaparken insan
miş ve olaylara sadece iş olarak bakmaya
başlamıştım. Kadın cinayetleri de son dö-
nemlerde o kadar çok arttı ki; bir yerden
sonra cinayetlerle birebir muhatap olan
insanlar olarak bizler için ‘Kim öldürdü,
neden öldürdü, adı ne, çocuğu var mı,
nasıl öldürüldü’ gibi soruların cevabını
aradığımız işlere döndü. Bu olaydan sonra
duyarsızlaşmadığımı fark ettim. Profes-
yonellik önemliydi evet ama sanırım in-
sanlık daha önemli. Bana insan olduğumu
hatırlattı. Ben mi o kadını kurtardım o
kadın mı beni kurtardı inanın tartışılır.